Gedachtekronkels

Het begrip vrijheid krijgt voor mij meer en meer de betekenis van duidelijkheid. Dacht ik eerst altijd dat vrijheid was: geen beperkingen hebben, vooral geen verplichtingen. Nu denk ik meer en meer in termen van duidelijkheid en afspraken. Ook al is het soms moeilijk, om het gevoel dat een afspraak als een verplichting voelt, kwijt te raken. Een afspraak is een verplichting die ik gekozen heb, terwijl ik iets als een verplichting kan voelen zonder dat ik een afspraak gemaakt heb en die veroorzaakt wordt door een intrinsiek gevoel waardoor ik me verplicht voel zonder dat iemand me daar direct op heeft aangesproken.

Vrijheid is me overgeven aan de dingen zoals ze zich aandienen, zonder oordeel, zonder verwachtingen of bedenkingen. Gewoon zoals het is. Levenskunst is je vrij voelen in gekozen gevangenschap; een vrije geest kan overal zijn, die wordt niet gehinderd door fysieke beperkingen. Het is de kunst om me los te maken van het oordeel van een ander. Ik weet alleen niet of ik daar oud genoeg voor zal worden?

Mijn uitdaging is om me vrij te voelen door een onderscheid te leren zien tussen afspraken (waar ik zelf voor verantwoordelijk ben) en verplichtingen die ik mezelf opleg. De sleutel is om duidelijk te zijn naar mezelf en naar de ander met het maken van afspraken. Doe ik wat ik wil doen of doe ik iets omdat ik denk dat een ander wil dat ik het doe? en me overgeef aan datgene waar ik geen invloed op kan uitoefenen. Steven Covey zei het al in zijn verbeelding toen hij sprak over de cirkel van invloed en de cirkel van betrokkenheid. Afspraken daar heb je invloed op, verplichtingen niet. Tenzij de verwarring ontstaat dat er onbewust afspraken zijn die als een verplichting voelen. 

Een van de grootste valkuilen in ons verander denken is dat we kunnen worden wie we zijn!

Die halve waarheid, dat we kunnen worden wie we willen zijn, kan verlammend werken en een illusie blijken om altijd maar iets na te willen streven en te blijven proberen, in plaats van te accepteren dat je bent zoals je bent met al je beperkingen.

Het staat “ zijn“ in de weg en bevorderd ”worden” en “doen”. Natuurlijk kan actie bijdragen tot grote daden maar het kan ook gewoon genieten in de weg staan. Bezinning en zelfreflectie zijn grote veranderaars maar die hebben rust, ruimte en geduld en veel oefening  nodig.

Volwassen worden betekent dat we het leven dat we per se dachten te willen, kunnen loslaten om het leven te ontvangen dat op ons wacht.